Na imaginaire trips richting Havana, Mogadishu en Istanbul, vond Compro Oro de sound en inspiratie voor hun nieuwe album ‘Buy The Dip’ in alwéér andere hoeken van de aardbol.

Compro Oro’s spontane zoektocht naar psychedelische geluiden en jazz grooves uit alle windstreken bleef sinds hun ontstaan in 2014 steeds verder evolueren — zo was er recent nog het lovend onthaalde ‘Simurg’, een samenwerking met Murat en Esma Ertel van de Turkse cult band BaBa ZuLa.

Dit keer bleek het minder ethno-, en meer technologie wat het schrijfproces van de vijfde plaat triggerde, zowel op muzikaal als conceptueel niveau: het zijn  synthesizers en electronica die hun typerende muzikale huwelijk tussen vibrafoonmelodieën en gitaarriffs, jazzfunk-ritmes, exotische percussie en dubby basklanken treffend afkruiden.

Bandleider en vibrafonist Wim Segers schreef deze nieuwe composities niet zelden op piano of vibes op een meer analoge manier, al liet hij steeds genoeg ruimte voor z’n bandmakkers om de tracks zelf verder in te kleuren met ieders eigen specifieke input.

Segers raakte tevens geïnspireerd door de wereld van crypto, en dan specifiek het concept dat ‘buying the dip’ heet: bitcoindiggers die de markt bespelen op ‘zwakke’ momenten, om meer te kunnen cashen wanneer de prijzen opnieuw stijgen. Het deed hem nadenken: zijn we intussen écht allen gereduceerd tot consumerende wezens, op zoek naar niets dan de ‘kick’ van zinloos geld uitgeven en eindeloos winst maken?

Verrassend filosofische vragen voor een instrumentale band, maar tegelijk essentieel voor de punchy en eclectische klanken die de openingstracks van ‘Buy The Dip’ tekenen (‘Ben Hur’, ‘Bitcoins’). Naast die synths en elektronische effecten zweven er ook een pak neo-noir western vibes doorheen deze plaat — denk aan creepy ontstemde piano’s, flamenco-achtige gitaren, ratelende snaredrums en dreigende whistles.

Voeg daarverder een paar laid back, zonnige popklanken (‘Kayak’), vervormde, zwalpende Turkse psychedelica (‘Karsilama’) en zelfs ijle vocal-stukjes hier en daar, en het wordt alweer meteen duidelijk hoe Compro Oro een muzikale identiteit creëerde die z’n gelijke niet kent in België en vér daarbuiten.