Interview met Ibelisse Guardia Ferragutti
Artist in Residence x Dear Antwerp
Rataplan nodigt elk seizoen vernieuwende en opkomende artiesten uit om eigen werk te ontwikkelen als Artist in Residence. Ze werken aan een nieuw muzikaal project of een artistieke verdieping met muzikale gasten. De residentieweek sluit af met een toonmoment. In september verwelkomen we multi-instrumentalist en volbloed performer Ibelisse Guardia Ferragutti.
Ibelisse is geboren in Bolivia en verbleef er kort voor haar verhuizing naar Brazilië. Ze keerde terug toen ze 7 jaar oud was om op haar 19de weer naar São Paulo te trekken. Als jongvolwassen vrouw ging ze studeren in Amsterdam, waar ze nog altijd woont en werkt. Wij stelden haar alvast enkele vragen over haar nieuwe muziekproject AWICHAS.
Ibelisse is geboren in Bolivia en verbleef er kort voor haar verhuizing naar Brazilië. Ze keerde terug toen ze 7 jaar oud was om op haar 19de weer naar São Paulo te trekken. Als jongvolwassen vrouw ging ze studeren in Amsterdam, waar ze nog altijd woont en werkt. Wij stelden haar alvast enkele vragen over haar nieuwe muziekproject AWICHAS.
'Ik vertrek van Boliviaanse mythes en maak daar een beeldend concert van'
Goedemiddag Ibelisse. Jouw leven is een reis geweest. Welke invloed heeft jouw parcours gehad op jouw werk?
Een enorme invloed. Mijn laatste album MESTIZX gaat niet alleen over mijn gemengde afkomst, maar vooral over het bewustzijn van een leven tussen werelden. Van kinds af aan moest ik schakelen tussen talen, culturen, religieuze belevingen... Ik ben een soort filter geworden van invloeden, ook van mijn voorouderlijke bloedlijnen. De afgelopen 10 jaar ben ik heel erg bezig met mijn Andes-achtergrond, de geschiedenis ervan en zelfs de politics van mijn eigen bestaan: een Latijns-Amerikaanse vrouw die in Europa een experimentele soort kunst maakt is an sich een vorm van resistance.
Hoe zou je je praktijk omschrijven?
Ik omschrijf mezelf als een interdisciplinair kunstenaar. Ik volgde in Bolivia zo'n 15 jaar klassieke pianolessen, toen ik bij mezelf een soort van verzet opmerkte tegenover een instrument en composities die uit Europa komen, van mensen die bovendien al lang overleden zijn. Het leren van de techniek en het ambacht was wel heel bijzonder: ik studeerde 12 uur per dag, ik deed mijn werk. Ik ben daarnaast dans gaan doen, maar ook daar moest ik technieken leren van andere mensen buiten mezelf. Als 14-jarige besefte ik al dat ik mijn eigen taal moest ontwikkelen in plaats van alleen de stappen van anderen te volgen. Tussen disciplines, tussen media … waarom kon ik niet én bewegen én muziek maken? Toen ik in Nederland de performanceopleiding deed, werd ik aangemoedigd om mijn identiteit als maker te vinden. Dan werd het duidelijk dat ik die plek tussen disciplines, tussen categorieën heel spannend vind.
Hoe komen al die invloeden samen in je muziek?
Ik wil muziek maken die refereert aan possible futures. Ik probeer wijsheid te putten uit het verleden om een eigen universum te creëren en te bedenken hoe dat klinkt. Ik plaats mezelf vaak in een fictieve wereld, geïnspireerd door microtonale rituele muziek uit de Andes. Die heb ik vertaald naar elektronische instrumenten, in een poging om te verbeelden hoe die bijzondere trancemuziek vandaag zou kunnen klinken.
Je doet een intensieve residentieweek in Rataplan in september en stelt het
resultaat aan publiek voor. Wat kunnen we verwachten?
Ik zal samen met twee muzikanten onderzoek doen over awichas (wat o.a. naar ‘voorouderlijke geesten’ of ‘voorouderlijk land’ kan verwijzen, n.v.d.r.). Ik haal elementen uit mythes die daar ooit werden verteld, maar die door de Spaanse kolonisatie zijn weggeveegd. Vooral het verhaal van de ch’ullpanaruna: de wezens vóór de mensheid heetten volgens de mythe ch'ullpa en hadden geen zintuigen. Ze maakten een grote reis om runas te worden, mensen zoals we ze kennen, met zintuigen en bewustzijn. Maar wij, de runas, gedragen ons soms als ch’ullpa, alsof we hier niet zijn … Ik vertrek van die Boliviaanse mythes en maak daar een beeldend concert van.
Hoe kadert deze residentie in jouw bredere zoektocht?
Ik heb het gevoel dat alles wat ik tot nu toe heb gedaan, de voorbereiding was voor dit project. Ik zie dit puzzelstuk als een heel belangrijk begin van mijn werk. Ik hoop wel dat dat beginnetje mag doorgaan, en groeien. Een Andean Futurism Universe, dát wil ik maken.
Tekst door Orlando Verde
Ibelisse Guardia Ferragutti aan het werk tijdens Dear Antwerp:
VRIJ 19.09 - AWICHAS
Foto © Felix Zimmerman
resultaat aan publiek voor. Wat kunnen we verwachten?
Ik zal samen met twee muzikanten onderzoek doen over awichas (wat o.a. naar ‘voorouderlijke geesten’ of ‘voorouderlijk land’ kan verwijzen, n.v.d.r.). Ik haal elementen uit mythes die daar ooit werden verteld, maar die door de Spaanse kolonisatie zijn weggeveegd. Vooral het verhaal van de ch’ullpanaruna: de wezens vóór de mensheid heetten volgens de mythe ch'ullpa en hadden geen zintuigen. Ze maakten een grote reis om runas te worden, mensen zoals we ze kennen, met zintuigen en bewustzijn. Maar wij, de runas, gedragen ons soms als ch’ullpa, alsof we hier niet zijn … Ik vertrek van die Boliviaanse mythes en maak daar een beeldend concert van.
Hoe kadert deze residentie in jouw bredere zoektocht?
Ik heb het gevoel dat alles wat ik tot nu toe heb gedaan, de voorbereiding was voor dit project. Ik zie dit puzzelstuk als een heel belangrijk begin van mijn werk. Ik hoop wel dat dat beginnetje mag doorgaan, en groeien. Een Andean Futurism Universe, dát wil ik maken.
Tekst door Orlando Verde
Ibelisse Guardia Ferragutti aan het werk tijdens Dear Antwerp:
VRIJ 19.09 - AWICHAS
Foto © Felix Zimmerman
